اثر اسپلنکتومی بر صرع ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نژاد ویستار

باتوجه به اثرات متقابل مغز و طحال، در این پژوهش اثر اسپلنکتومی بر صرع ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش از 48 سر موش صحرایی نر و ماده نژاد ویستار، در 3 گروه استفاده شد. گروه های آزمایشی برای هریک از دو جنس شامل شاهد منفی، شاهد مثبت و اسپلنکتومی بود. گروه شاهد منفی تحت عمل جراحی قرار نگرفتند. در گروه شاهد مثبت برش جراحی ایجاد گردید، ولی طحال خارج نشد. در گروه اسپلنکتومی طحال خارج شد. پس از 7 روز، پنتیلن تترازول تزریق و زمان شروع مراحل مختلف تشنجی برحسب ثانیه و عمق حملات تشنجی در 3 گروه به تفکیک جنس، باهم با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مقایسه شد.
زمان شروع مرحله دوم تشنج در گروه اسپلنکتومی موش های نر در مقایسه با گروه های شاهد، کاهش معناداری نشان داد (05/0P<). زمان شروع مرحله چهارم تشنجی در گروه اسپلنکتومی از موش های ماده نسبت به گروه شاهد منفی مربوطبه این موش ها، کاهش معناداری داشت. همچنین ازلحاظ امتیاز تشنج در 2 گروه موش های نر و ماده، در هر 3 گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد.
اسپلنکتومی موجب تشدید حملات تشنجی ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نژاد ویستار می شود.