مقایسه‏ اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر انعطاف‏پذیری شناختی در مردان مبتلا به سندرم روده‏ تحریک‏پذیر

سندرم روده تحریک پذیر به عنوان شایع ترین اختلالات گوارشی، با مشکلات روان شناختی متعددی همراه است و بار قابل توجهی را بر دوش سیستم های بهداشتی و درمانی می گذارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام شد.

این پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری، تمامی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به درمانگاه داخلی بیمارستان میلاد تهران در سال 1398 بودند. با نمونه گیری در دسترس 45 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی گمارده شدند. مداخلات درمانی طی 8 جلسه (یک جلسه 60 دقیقه ای در هفته) برای گروه های آزمایش اعمال شد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی Dennid و Wander-Wall استفاده شد. داده ها توسط آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

در ترکیب خطی متغیرهای انعطاف پذیری شناختی، ادراک کنترل پذیری، توجیه رفتار و راه حل های متعدد برحسب عضویت گروهی مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اثر تعاملی گروه و زمان معنی دار بود (05/0>p). تفاوت میانگین نمره گروه درمان پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت با گروه کنترل در انعطاف پذیری شناختی و ابعاد آن معنی دار بود (05/0>p). بین اثربخشی روش های درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

درمان های پذیرش و تعهد و متمرکز بر شفقت سبب افزایش انعطاف پذیری شناختی مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر شدند، از این رو می توانند راهبرد درمانی مفیدی برای ارتقای وضعیت روانی بیماران مزمن تلقی شوند.