فراوانی هیپرتانسیون شریان در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج در سال 1393 تا 1394

تالاسمی یک اختلال ارثی در تولید آلفا یا بتاگلوبین است. به کارگیری روش های درمانی مناسب در این بیماران در سال های گذشته سبب افزایش طول عمر بیماران و به تبع پدیدار شدن عوارض جدیدی هم چون هیپرتانسیون شریان پولمونری در این بیماران شده است که تا قبل از این امکان بررسی آن نبوده است. این مطالعه به بررسی فراوانی هیپرتانسیون شریان ریوی و عوامل همراه آن در این بیماران می پردازد. در این مطالعه توصیفی، 50 بیمار بتاتالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان دانشگاهی بعثت شهر سنندج در طی سال های 1393 تا 1394، تحت اکوکاردیوگرافی و بررسی فشار شریان پولمونری قرار گرفتند. عواملی مثل سن، وضعیت اسپلنکتومی، سطح فریتین، پلاکت و آنزیم های کبدی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها بر معیارهای تمایل به مرکز از قبیل میانگین و انحراف معیار و 16 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. در میان بیماران فراوانی هیپرتانسیون ریوی به صورت زیر بود: 2 مورد از 13 کودک (4/15%) ، 2 مورد از 37 بزرگسال (4/5%) ، 1 از 19 نفر با AST غیر طبیعی (3/5%) ، 1 از 18 نفر با ALT غیر طبیعی (6/5%) ، 4 از 49 نفر با فریتین بیش از 200 (2/8%) ، 3 از 26 نفر با ترومبوسیتوز (5/11%) ، 4 از 49 نفر با برون ده قلبی طبیعی (2/8%) ، 2 از 23 بیمار اسپلنکتومی شده (7/8%) و 2 از 27 بیمار اسپلنکتومی نشده (4/7%). هیپرتانسیون شریان پولمونری در بیماران بتا تالاسمی این مطالعه از فراوانی 8 درصدی برخوردار بود. هم چنین در این مطالعه نشان داده شد که اسپلنکتومی و ترومبوسیتوز از فاکتورهای همراهی کننده در هیپرتانسیون ریوی در این افراد بودند.