حداکثر مدت بارداری از دیدگاه فقهای امامیه

 تعیین بیشترین مدت بارداری، آثار و ثمرات مختلفی در ابواب گوناگون دانش فقه دارد. تعیین بیشترین مدت زمان بارداری، آثار و نتایج مختلفی در ابواب گوناگون متون فقهی دارد که ازجمله آن الحاق نوزاد متولد شده پس از طلاق زوجه است. اگر نوزاد پیش از بیشترین مدت حمل متولد شود، الحاق وی به زوج موجه خواهد بود و گرنه امکان الحاق به زوج وجود نخواهد شد. تتبع در آرای فقهای امامیه نشان می دهد پیرامون حداکثر مدت بارداری، سه نظریه وجود داد: نظریه نه ماهگی، ده ماهگی و یک سالگی. هریک از این سه، مستندات و دلایل خاص خود را دارد. مقنن نیز در مواد (1158) و (1159) قانون مدنی نظریه ده ماهگی را پذیرفته است.

 پژوهش پیش رو ضمن استفاده از منابع اصیل فقهی و پزشکی براساس روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی و ابزار فیش برداری انجام پذیرفته است که به بررسی دیدگاه فقهای امامیه در خصوص حداکثر مدت زمان بارداری می پردازد.

 تحلیل مبانی فقهی و نیز بررسی داده های پزشکی نشان می دهد که بیشترین مدت بارداری گرچه در اغلب موارد نه ماه است؛ اما از آنجایی که این مدت تا یک سال هم امکان استمرار دارد و وقوع خارجی هم داشته؛ لذا لازم است سپری شدن یک سال به مثابه بیشترین مدت بارداری تلقی شود و مواد قانونی فوق الذکر نیز بر همین مبنا اصلاح شود.