مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری توام با خودشفقت گری همراه با فعالیت های شناختی حرکتی و مداخله شناختی حرکتی تنها، بر بخشودگی و خود شفقت گری سالمندان

بخشودگی وخودشفقت گری سازه‎ های مهمی هستند که نقطه مقابل سطوح بالای اضطراب و افسردگی در سالمندان بشمار می‎روند و بهبود آنها می‎تواند به کاهش مشکلات نشانگان روانشناختی سالمندان کمک کند، لذا این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری توام با خودشفقت‎گری همراه با فعالیت‎های شناختی-حرکتی و مداخله شناختی-حرکتی بتنهایی، بر بخشودگی و خود شفقت گری سالمندان انجام شد.

شیوه پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه و دوره پیگیری بود. بدین منظورنمونه‎ای متشکل از 42 نفر (21 زن و 21مرد) بالای 60 سال ساکن شهر مشهد در سال 1400 که ملاک‎های ورودی را برآورده کردند، انتخاب و پس از گمارش تصادفی در سه گروه آزمایش اول (مداخله درمان شناختی-رفتاری توام باخودشفقت‎گری همراه با فعالیت‎های شناختی-حرکتی)؛ گروه آزمایش دوم (مداخله فعالیت‎های شناختی-حرکتی) وگروه کنترل (بدون هیچ مداخله‎ای) در18 جلسه طی 9 هفته تحت مداخلات قرار گرفتند.

داده ‎های حاصل ازپرسشنامه‎ های مقیاس بخشودگی هارتلند وپرسشنامه شفقت ورزی به خود با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت و نتایج  نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه‎های آزمایش و گروه گواه در میانگین نمرات پس‎آزمون و پیگیری بخشودگی، (p<0/001) و خودشفقت‎گری (p<0/001) وجود داشت همچنین بین دو گروه آزمایش، تفاوت معناداری درمیانگین نمرات خودشفقت‎گری در پس آزمون و پیگیری (p<0/001) بدست آمد.

 نتیجه‎ گیری:

 نتایج حاصله بیانگر این است که هر دونوع مداخله بر بخشودگی و خودشفقت‎گری سالمندان اثربخش بود و درمان شناختی‎-رفتاری توانست اثربخشی فعالیت‎های شناختی-حرکتی را در خودشفقت‎گری سالمندان افزایش دهد.