به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

صادق صداقت

  • صادق صداقت، محسن وکیلی صادقی، سعید نجف زاده ساداتی، صدیقه بالغی دماوندی
    سابقه و هدف
    در بیماران مبتلا به پوپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک (Idiopathic Thrombocytopenic Purpura،ITP) که با وجود درمان استروئیدی، پلاکت آنها افزایش ندارد و یا با قطع استروئید پلاکت آنها افت میکند. اسپلنکتومی انجام می شود. این مطالعه به منظور، بررسی اثر اسپلنکتومی در بیماران مبتلا به پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک مزمن انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کوهورت بصورت گذشته نگر، بر روی کلیه بیماران مبتلا به ITP که طی 10 سال بدلیل عدم پاسخ به درمان دارویی در بیمارستانهای شهید بهشتی و شهید یحیینژاد بابل تحت عمل اسپلنکتومی قرار گرفتند، انجام شد. از پرونده این بیماران سن، جنس، زمان شروع درمان دارویی، زمان انجام اسپلنکتومی، تعداد پلاکت هنگام تشخیص بیماری، قبل و بعد از عمل، پاسخ به درمان (میزان بهبودی) و نیاز به درمانهای دیگر استخراج و مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    در این مطالعه تعداد 41 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد پلاکت بلافاصله پس از اسپلنکتومی در 4 بیمار (8/9%) بهبود نسبی پیدا کرد و در 37 بیمار (2/90%) بهبود کامل یافت. عدم پاسخ در هیچ بیماری دیده نشد. در پیگیری بیماران با میانه 12 ماه (1 تا 101 ماه)، شکست درمان در 4 بیمار (8/9%)، بهبود نسبی در 2 بیمار (9/4%) و بهبودی کامل در 35 بیمار (3/85%) دیده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه، نشان داد که اسپلنکتومی درمان مناسب جهت بهبود پایدار در بیمارانی است که به درمان دارویی پاسخ نداده اند.
    کلید واژگان: پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک، اسپلنکتومی، تعداد پلاکت، بهبود
    S. Sedaghat, M. Vakili Sadeghi, S. Najafzadeh Sadati, S. Baleghi Damavandi
    Background And Objective
    Splenectomy considered as second line therapy in management of patients with idiopathic thrombocytopenic purpura (ITP) whom did not respond to corticosteroid or the platelet decreased after corticosteroid cessation. The aim of the present study was to determine the response to splenectomy in chronic ITP patients.
    Methods
    This retrospective cohort study was performed on all patients with ITP who underwent splenectomy at Shahid Beheshti and Yahyanejad hospitals during 10 years. Age، sex، time of initial treatment، time of surgery، platelet counts at time of diagnosis، pre- and post-operative platelet counts، respond to treatment and receiving treatment، extracted from the patient''s registry.
    Findings
    From 41 patients، the immediate postoperative response was partial in 4 patients (9. 8%) and complete in 37 patients (90. 2%). Non-response was not seen in any patient. The median follow-up was 12 months (range: 1-101 months). In long-term follow up، complete response (CR) was achieved in 4 patients (85. 3%) and partial response was achieved in 2 (%4. 9) of patients and treatment failure was achieved in 4 patients (9. 8%).
    Conclusion
    According to the results of this study، many of patients with ITP who underwent splenectomy have long term remission and splenectomy is a safe and effective method of treatment for these patients.
    Keywords: Idiopathic thrombocytopenic purpura, Splenectomy, Platelet counts, Remission
  • شهلا یزدانی، زینت سادات بوذری، صادق صداقت، محمد عابدی سماکوش، کمیل فرج نژاد
    سابقه و هدف
    ترومبوسیتوپنی در بین اختلالات هماتولوژی بعد از آنمی شایع ترین اختلال در حاملگی است و در 10 درصد حاملگی ها رخ می دهد. ترومبوسیتوپنی در خانم های حامله ممکن است همراه با موربیدیتی مادری و نوزادی باشد. با توجه به اهمیت تشخیص علت ترومبوسیتوپنی که در نحوه ی درمان بیمار موثر است و عوارضی که در حاملگی دارد، این مطالعه با هدف تعیین بروز، علل و عوارض احتمالی ترومبوسیتوپنی در حاملگی انجام شده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی آینده نگر، تمامی زنان بارداری که طی سال های 87 و 88 با سن حاملگی 24 هفته و بالاتر جهت ختم حاملگی به بیمارستان های یحیی نژاد و آیت الله روحانی بابل مراجعه نمودند، انتخاب شده و زنانی که در آزمایشات انجام شده پلاکت کمتر از 150،000 در میکرولیتر داشتند، وارد مطالعه شدند، علت ترومبوسیتوپنی عوارض مادری و نوزادی در این بیماران ثبت گردید. تعداد پلاکت کمتر از 000/100 در میکرولیتر به عنوان ترومبوسیتوپنی شدید در نظر گرفته شد. داده ها سپس وارد نرم افزار آماریSPSS 18 شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    طی مدت مطالعه، 4589 مورد حاملگی مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد در 239 حاملگی ترومبوسیتوپنی گزارش گردید و شیوع ترومبوسیتوپنی در بارداری 2/5 درصد بود. علت ترومبوسیتوپنی در 222 بیمار (9/92 درصد) ترومبوسیتوپنی حاملگی، در 11 بیمار (6/4 درصد) ITP، 5 بیمار (1/2 درصد) پره اکلامپسی و یک بیمار (4/0 درصد) سندرم HELLP بود. 6 حاملگی (5/2 درصد) با IUFD همراه بود. تنها در یک بیمار مبتلا به ITP خونریزی حین و پس از زایمان اتفاق افتاد. هیچ عارضه ی نوزادی در نوزادان متولد شده از زنان مورد مطالعه دیده نشد.
    استنتاج
    ترومبوسیتوپنی حاملگی شایع ترین علت بروز ترومبوسیتوپنی در بارداری می باشد که عارضه ای در بارداری ندارد ولی افتراق آن از علل دیگر ترومبوسیتوپنی به خصوص پره اکلامپسی و سندروم HELLP که نیاز به ختم حاملگی سریع تر جهت جلوگیری از عوارض بعدی دارند لازم می باشد.
    کلید واژگان: ترومبوسیتوپنی، بارداری، عوارض مادری
    Shahla Yazdani, Zinatoosadat Bouzari, Sadegh Sedasgat, Mohammad Abedi Samakoosh, Komeil Farajnejad
    Background and
    Purpose
    Thrombocytopenia is the most common disorder in pregnancy after anemia, and occurs in 10 percent of pregnancies. Thrombocytopenia in pregnant women may be associated with maternal and neonatal morbidity. Because of the diagnosis of thrombocytopenia is effective in patient's treatment and according to its complications in pregnancy, this study was performed to determine the incidence, causes and complications of thrombocytopenia in pregnancy.
    Materials And Methods
    In this prospective study, all pregnant women with gestational age of 24< weeks and referred for termination of pregnancy to shahid yahyanejad and Ayatollah Rohani hospitals in Babol, selected and women who had the tests in microliters platelets less than 150,000 per microliters were enrolled. Cause of thrombocytopenia, method of delivery, maternal and neonatal complications in these patients collected were recorded. Platelet count less than 100,000 in microliters as severe thrombocytopenia was considered. Then enter the data and statistical software SPSS 18 cases were analyzed.
    Results
    During the study period, 4589 pregnancies were examined, of which thrombocytopenia was reported in 239 pregnancies and the incidence of thrombocytopenia in pregnancy was 5.2%. Cause of thrombocytopenia were in 222 patients (%92.9) thrombocytopenia of pregnancy, in 11 patients (% 4.6) ITP, 5 patients (half percent) of preeclampsia and one patient (% 0.4) had HELLP syndrome. 6 pregnancies (2.5 %) was associated with IUFD. maternal complications occurred only in one patients with ITP, that It was bleeding during and after of delivery. No neonatal complications occurred in newborns of women with thrombocytopenia.
    Conclusion
    The results of this study, gestational thrombocytopenia, the most common cause of thrombocytopenia in pregnancy and are considering this cause complications for the patient and the fetus did not have, but these diagnose should be differenthied from other diagnosis such as Hellp syndrome or preeclampsia that these need the urgency termination of pregnancy for prevension of complication.
    Keywords: Thrombocytopenia, pregnancy, maternal complications
  • هاله اخوان نیاکی، مهناز پورتقی، علیرضا فیروزجاهی، علی بنی هاشمی، صادق صداقت
    زمینه و هدف
    آلفاتالاسمی یکی از اختلالات شایع هموگلوبین می باشد. با توجه به ناهمگونی جهش ها و پیچیدگی فنوتیپ در آلفاتالاسمی، تعیین دقیق نوع جهش زوجین، تنها روش برای تعیین وضعیت جنین در رابطه با تالاسمی است. حذف های شایع در این ژن برای زوجین مشکوک به طور روتین مورد بررسی قرار می گیرد؛ اما جهش های نقطه ای به دلیل نداشتن اطلاعات کافی در مورد فراوانی آنها کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی جهش های نقطه ای ژن آلفاگلوبین در مراجعین به آزمایشگاه ژنتیک بیمارستان کودکان امیرکلا بابل انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی DNA 153 فرد بالغ مشکوک به آلفاتالاسمی مراجعه کننده به آزمایشگاه ژنتیک بیمارستان امیرکلا بابل که فاقد حذف ژن آلفاگلوبین بودند؛ طی سال های 88-1384 انجام شد. بررسی ژنتیکی برای 11 جهش نقطه ای ژن آلفاگلوبین C19، IVSI (-5nt)، C59، Hb Constant Spring و Hb Icaria، Hb Seal Rock، Poly A1، Poly A2 و Poly A(-2bp)، C14 وIVSI-148 با استفاده از روش Reverse Dot Blot صورت گرفت.
    یافته ها
    فراوانی جهش های نقطه ای در Poly A2 75/28درصد، -5nt 38/14 درصد، CS 84/7 درصد و Poly A1 61/2 درصد مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    از 153 فرد مشکوک به آلفاتالاسمی که فاقد جهش های حذفی شایع بودند؛ برای 60/53درصد آنها جهش نقطه ای ژن آلفاگلوبین مشخص شد. با توجه به فراوانی جهش های نقطه ای ژن آلفاگلوبین در شمال ایران و امکان ایجاد بیماری HbH، غربالگری این جهش ها در زوج های مشکوک ضروری است.
    کلید واژگان: آلفاتالاسمی، جهش نقطه ای، Reverse Dot Blot، ژن آلفاگلوبین
    Akhavan-Niaki H. *, Pourtaghi M., Firouzjahi Ar, Banihashemi A., Sedaghat S.
    Background And Objective
    Alpha thalassemia is one of the most common hemoglobin disorders. Some combination of alpha globin gene mutations may cause HbH disease with severe anemia or intermediate thalassemia. genotype common deletions are routinely tested for suspicious alpha thalassemia couples but because of lack of information about the nature and frequency of point mutations and higher expenosor of sequencing, less attention was paid to them. This study was done to determine the prevalence of common point mutations of alpha globin gene in Babol, Iran.
    Materials And Methods
    This descriptive study was carried out on DNA of 153 adult suspected to α-thalasemia with deleted α- golobolin gene referred to genetic laboratory in Babol, Iran during 2005-09. a1 and a2 genes were amplified by using specific biotinilated primers by PCR method. PCR products were assayed using 11 specific probs corresponding to common point mutations in alpha gene (C19, IVSI (-5nt), C59, Hb constant spring, Hb Icaria, Hb seal Rock, IVSI (148), C14, poly A (-2bp), poly A2, Poly A1) and fixed on byodine C membrabe. Hybridization between the probes and PCR products was visualized after a colorimetric reaction using of conjugated streptavidin peroxidase and TMB (tetra methyle Benzidine) and H2O2.
    Results
    The prevalence of point mutations in poly A2, 5nt, Hb constant spring and poly A1 were 28.75%, 14.38%, 7.84% and 2.61%, respectively.
    Conclusion
    Point mutation in alpha globin genes was detected in %53.60 out of 153 adults suspected with alpha thalassemia without common deletion mutations.
  • مجید شربتداران، شهریار شفایی، صادق صداقت
    سابقه و هدف
    Kimura یک بیماری نادر خوش خیم التهابی در ناحیه سر و گردن می باشد که با تریاد توده زیر جلدی بدون درد، ائوزینوفیلی در خون محیطی و بافت مبتلا و افزایش سطح IgE خون همراه می باشد. از نظر بالینی در تشخیص افتراقی با بیماری های مهمی مثل لنفومهای هوچکینی و روندهای عفونی قرار می گیرد. تشخیص قطعی بیماری با بیوپسی و انجام آزمایش هیستوپاتولوژی انجام پذیر است. در این مقاله ما یک مورد بیمار مبتلا به Kimura را گزارش می نماییم.
    گزارش مورد: خانم 41 ساله با توده زیر جلدی ناحیه تحت ترقوه ای چپ که از چند سال قبل بدون درد و به قطر حدود یک سانتی متر بود مراجعه نمود لنف آدنوپاتی سایر نقاط و هپاتواسپلنومگالی نداشت. IgE خون افزایش قابل توجهی داشت که همراه با ائوزینوفیلی 7% درخون محیطی بوده است. آسیب شناسی بافتی ضایعه، هیپرپلازی فولیکولار با ارتشاح فراوان سلولهای ائوزینوفیلی را نشان داد. که با بیماری Kimura مطابقت دارد.
    نتیجه گیری
    چون بیماری Kimura در تشخیص افتراقی بیماری هایی نظیر لنفوما، هوچکین و بیماری های عفونی مطرح می باشد تشخیص به موقع آن می تواند از اقدامات تشخیصی تهاجمی و بی مورد جلوگیری نماید.
    کلید واژگان: Kimura، ائوزینوفیلی، افزایش سطح IgE سرم
  • کریم الله حاجیان، صادق صداقت
    سرطان مری یکی از سرطان های کشنده در انسان می باشد. با وجود بروز بالای آن در شمال ایران و بقا ضعیف این بیماران، هنوز اطلاعات دقیقی از عوامل پیش آگهی کننده بقا آن در این منطقه وجود ندارد. هدف این مطالعه تعیین عوامل پیش آگهی کننده در بقا بیماران مبتلا به سرطان مری تحت رادیوتراپی می باشد. این مطالعه توصیفی - تحلیلی به روش هم گروهی تاریخی صورت گرفت. بر اساس اطلاعات پرونده بیماران مبتلا به سرطان مری که طی سال های 75-1371 به مرکز پرتو درمانی شهید رجایی بابلسر مراجعه کرده بودند، 230 بیمار با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و در مورد آخرین وضعیت حیات پی گیری شده و داده های لازم جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق تحلیل بقا به روش غیر پارامتری کپلن مایر (Kaplan Meier) و مدل رگرسیونی کاکس (Cox Regression Model) انجام گرفت. نتایج نشان داد که میزان بقا از زمان تشخیص در 1 سالگی 0.42، در 2 سالگی 0.21، در 3 سالگی 0.11 و در 5 سالگی 0.08 می باشد. بیماران با سن 64-50 سال در مقایسه با سن کمتر از 50 سال از میزان بقای کم تری برخوردار بوده و نسبت خطر به طور معنی داری در این گروه سنی افزایش داشته است (RR=1.73 و (p<0.03 و نسبت خطر برای سن بالای 65 سال در مقایسه با سن کمتر از 50 سال، 1.88 بود (P<0.01) بیماران زن در مقایسه با مرد، از میزان بقا بهتری برخوردار بوده اند (RR=0.71 و. (p<0.02 به ازای افزایش هر 100 راد دوز رادیوتراپی نسبت خطر به اندازه 0.01 به طور معنی دار کاهش داشت (RR=0.99 و. (p<0.05 به ازای هر جلسه رادیوتراپی نسبت خطر به طور معنی داری کاهش نشان داد (RR=0.96 و (p<0.0001 همچنین با افزایش سطح ناحیه درمان به ازای هر سانتی متر مربع خطر مرگ به اندازه 2 در هزار به طور معنی داری افزایش یافت (RR=1.002 و (p<0.04 اختلاف معنی داری در نسبت خطر بیماران با موقعیت آناتومیک تومور در 1/3 میانی و 1/3 تحتانی در مقایسه با 1/3 فوقانی، نوع هیستولوژیک تومور و روش ترکیب درمانی (پرتودرمانی و شیمی درمانی) در مقایسه با فقط پرتودرمانی مشاهده نشد. (p>0.05) بر اساس نتایج این پژوهش گرچه میزان بقا با سن، جنس، دوز رادیوتراپی، تعداد جلسات رادیوتراپی و سطح ناحیه درمان رابطه معنی دار دارد ولی به طور کلی پیش آگهی این نئوپلاسم ضعیف می باشد. برای مقایسه دقیق تر اثرات روش های درمانی مختلف، کارآزمایی های بالینی تصادفی شده با نمونه کافی پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: سرطان مری، میزان بقاء، عوامل پیش آگهی کننده، رادیوتراپی
  • میزان بقاء 5 ساله بیماران مبتلا به سرطان مری مراجعه کننده به مرکز پرتو درمانی شهید رجایی بابلسر (75-71)
    کریم الله حاجیان، صادق صداقت، فرنگیس صادقی
    سابقه و هدف
    سرطان مری در نقاط شمالی ایران بسیار شایع می باشد و اطلاعات دقیقی از میزانهای بقا مبتلایان به سرطان مری در این منطقه وجود ندارد. هدف این مطالعه تعیین میزان بقا 1 تا 5 ساله مبتلایان به سرطان مری مراجعه کنندگان به مرکز پرتو درمانی شهید رجایی بابلسر می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت توصیفی – تحلیل به روش همگروهی تاریخی می باشد که بر اساس اطلاعات نمونه گیری آسان انجام گردید. داده ها با استفاده از آنالیز بقا به روش غیر پارامتری کپلن مایر (Kaplan Meier) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج نشان می دهد که 59.1 درصد بیماران مرد بوده و متوسط سن افراد مبتلا 62.2 سال بود. در هر دو جنس فراوانی سرطان مری در گروه سنی 69-60 سال از سایر گروه های سنی بیشتر بوده است. میزان بقا 1 و 5 ساله در بیماران مبتلا به سرطان مری به ترتیب 42 درصد و 8 درصد بوده است. بین میزان های بقا بر حسب سن و جنس از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود داشت (P=0.01, p=0.02). بطوری که بیماران زن، با سن کمتر از 50 سال از میزان بقا بهتری برخوردار بودند. میزان های بقا 1 تا 5 ساله بر حسب نوع هیستولوژی، محل آناتومیک و روش های درمانی اختلاف معنی داری را نشان نداد.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این پژوهش دلالت می کند که سرطان مری دارای پیش آگهی خوبی نمی باشد و میزان های بقا 1 تا 5 ساله سرطان مری در این مطالعه با مطالعات انجام شده در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی همخوانی داشته، ولی نسبت به مطالعات انجام شده در کشورهای چین و ژاپن از میزانهای بقا ضعیف تری برخوردار است.
    کلید واژگان: سرطان مری، پیش آگهی، میزان بقاء
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال
OSZAR »